Hoi allemaal!

Lang geleden dat we wat geplaatst hebben, sorrrrrrrry!

We hebben elke dag zoveel gedaan dat we eigenlijk geen tijd hebben gehad om iets te typen of plaatsen....

Laten we als eerst verder gaan waar we gebleven waren.... na een onrustige nacht vervolgden we onze reis naar Mount Buffalo national Park. Dit zou onze eerste lange auto rit worden. We hadden eerst in de planning om onderweg naar een ander National Park te gaan en daar te slapen, maar omdat het zulk slecht weer was vandaag besloten we in 1 rit door te rijden naar Mount Buffalo national Park.

We konden 2 wegen nemen, via de snelweg, wat cker 5uur en heel veel kilometers extra zou zijn of de kortere route wat iets minder goed zichtbaar was op de kaart. Wij gingen voor de 2e optie en we hebben het geweten ook! Ik ben nog nooit zo bang geweest in de auto......

Deze weg begon mooi, wel merkten we dat we steeds meer omhoog de berg in reden. Dit was letterlijk een regenwoud waar we doorheen reden, bomen zo hoog en echt onbeschrijfbaar mooi. Onze navigatie gaf aan dat het 3uurtjes rijden zou zijn via deze weg... dat kwamen we wel door!(dachten we)....

ik denk na een uur rijden 3 auto's te zijn tegen gekomen, kwamen we op een onverharde weg terecht.. dit was vervelend, maar we konden moeilijk omkeren.. Wij met onze hyundai i20 over een weg waar je eigenlijk het beste met je jeepje overheen kon..

Als het nog niet erger kon, de weg werd alleen maar erger, diepe gaten in de weg, grote stenen en dan berg opwaarts langs de afgrond.. want ook dat was nog aanwezig. Wij met 20 km per uur met angst tussen onze billen hopend dat we de top zouden halen.. oke ik overdrijf, ik (bieb) heb letterlijk al deze 65 km zo gezeten.. tinus super gefocust met ook angst, maar die was meer geconcentreerd op het gaten ontwijken, niet slippen en niet de afgrond insturen. Deze hele weg zijn we 0 mensen tegen gekomen.. we hielden maar vol dat er gauw weer asfalt kwam, maar helaas.... we hebben cker meer dan 60 km, 20km per uur gereden.. op een gegeven zaten we zo hoog in de berg dat we boven de wolken uit waren.. er stonden ook borden dat de weg gesloten is in de wintermaanden.. nou wij snappen heel goed waarom.. onderweg wou tinus op een picnic area stoppen om even wat te eten en een break te houden. Was serieus een smal weggetje langs de afgrond wat naar een picknick area zou lijden.. Je raad het al, geen plek te bekennen. Tinus uitgestapt, komt ie kokhalzend de auto in.. bleek het een afgesloten stuk terrein te zijn waar allemaal dooie dieren hingen.. te erg gewoon. Wij meteen omgekeerd en terug onze weg naar hopelijk het einde van deze drama vervolgd.

Op een gegeven moment begonnen er hekjes tevoorschijn te komen van boeren.. Hier kwamen we ook wilde koeien tegen die voor onze auto liepen en stonden. We hoefden nog maar een stukje stond er op onze navigatie tot we bij een gewone snelweg uit zouden komen. Bijna op de top kwamen we bij een dal waar blijkbaar een hele erge bosbrand was geweest. Een heel groot dal met alleen maar afgebrande bomen, echt bizar om te zien.

Na een halfuur ongeveer was het einde in zicht.. EINDELIJK. We reden omhoog tot de top, waar de snelweg die we eigenlijk beter hadden kunnen nemen (2 eigenwijzen hier blijkt maar weer) zichtbaar was.

Nog 100 meter, 50 meter, 30,20,10.... omygod, op de top van de berg, nog steeds niemand te bekennen, wij met z'n 2 met onze 'baas' (onze hyundai i20,gedoopt naar baas na dit avontuur) op de top van de Alpine.. bizarre stilte en alleen maar Alpen om ons heen.

Wij over de Alpine road richting onze Campground.. in het donker onze tent opgezet en eindelijk om 2100uur savonds eten!!!! Ons eerste kampvuurtje waren we dan ook cker trots op! Het is jammer dat er zoveel vieze kikkers waren, omringd werden we door ze. Op de auto, bij de wc's douches grond brrrrr. Gauw slapen en op naar de volgende dag. Dit was ons dagje wel!